Brugge, augustus 2018 – Ze zeggen weleens “stilstaan is achteruit gaan”, een gezegde die in een juiste context zeker zijn betekenis heeft. Iedereen die als bestuurslid, vrijwilliger of sympathisant actief is in een club doet dit uit liefde voor de club, voor zijn sport. Personen met interesse in een functie die zich willen engageren. Mijn mening is dan ook: wie zich kandidaat stelt of interesse heeft om in een bestuur te zetelen, die zou een toegevoegde waarde moeten brengen in het geheel. En meestal is dit ook zo, maar soms heb je er ook die in het bestuur komen om te kunnen zeggen dat ze in het bestuur zitten. Terwijl ze eigenlijk geen inbreng hebben in het geheel. Je engageren binnen een werking moet de ganse club/vereniging ten goede komen. Eigen voordeel is geen doel.

Als bestuurslid, en dan zeker de functie van voorzitter, moet je durven jezelf onder de loep te nemen en dit mag een kritische loep zijn. Ben ik als voorzitter nog gemotiveerd? Ben ik als voorzitter nog mee met de nieuwe communicatie? Kan ik de medebestuursleden nog goed aansturen? En ga zo maar door ... Je moet durven een streep trekken en zeggen: “Stop, het is tijd voor iets en iemand anders.” Zelf ben ik zestien jaar bestuurslid geweest, waarvan de laatste zeven jaar als voorzitter. Op een bepaald moment vond ik bij mezelf niet meer de gedrevenheid om de club verder te leiden. Dan moet je durven zeggen dat het stopt en het ook aanvaarden. Geen enkele club/vereniging is gebaat met een voorzitter die zelf niet meer gemotiveerd is. Alles draait of valt met de motivatie en de gedrevenheid van de persoon op het hoogste plekje. Als die het vuur niet meer heeft om de manschappen te sturen, om de lijnen uit te zetten... dan kan het snel achteruit gaan. Je komt dan in een situatie waar iedereen nog enkel zijn ding doet omdat het moet. Je komt dus als club stil te staan.

foto: “Geef binnen je bestuur de “fakkel” tijdig door aan gemotiveerde mensen.”

Brugge, augustus 2018 – De clubsecretarissen die geregeld eens inloggen op de internet ledenadministratie (ILA) zullen het wel al opgemerkt hebben. Onze VlaS-database krijgt geregeld een update. We streven ernaar om de service naar onze leden zo goed mogelijk en gemakkelijk te maken. De meest recente aanpassing die erbij gekomen is, is het tabblad “ongevalsaangifte”.

Een ongevalsaangifte doorgeven is een werk van veel schrijven. Om de papierenversie zo goed als mogelijk in te vullen. Dit dan nog eens op de post doen. Allemaal ietwat omslachtig en tijdrovend. Zeker in deze tijden met technologische mogelijkheden.

Daarom hebben we ervoor gezorgd dat de clubsecretaris een ongeval online kan aangeven.

Tongerlo, zondag 29 juli 2018 – Deze editie van het jaarlijkse VlaS-kampioenschap ging dit jaar door in openlucht. Door de aanhoudende zomerse temperaturen was het aangenamer om buiten de wedstrijd te laten doorgaan. De katapultschutters hadden er zin in, waaronder ook enkele nieuwe jeugdleden. Het schieten in openlucht zorgt toch steeds voor kleine aanpassingen. De wind durft de knikkers al eens van richting veranderen, de lichtinval is ook anders. Deze aanpassingen waren uiteindelijk te zien in de behaalde punten. In deze omstandigheden is een goede eerste beurt nog geen garantie op succes. Ook werden voor de VlaS-beker nieuwe reeksindelingen gemaakt en werd er beslist om het kampen om de VlaS-beker jaarlijks hier in Tongerlo te laten doorgaan.

In alle reeksen werd er met hoge concentratie geschoten, want de felbegeerde VlaS-trofee wil iedereen wel meedoen naar huis. Bij de jeugd weerden de vier nieuwe schutters zich als een duiveltje, maar ze moesten zich toch gewonnen gegeven tegenover Yana De Bock. Na de eerste ronde was haar voorsprong als dusdanig groot om te winnen in haar reeks. Een ander jong talent die al bij de volwassenen in tweede klasse schiet is Taylor Plysier (12, Hooglede). Zij ging meteen zwaar van start en liet alle andere tweede klassers al direct achter zich. Op het einde mocht de schutter met het hoogst aantal punten de grote VlaS-beker meenemen naar huis. Het was al snel duidelijk dat dit Taylor ging worden en hierdoor mocht ze terug naar voren komen om deze in ontvangst te nemen.

Naast de officiële wedstrijd hadden de leden van Tongerlo ook voor een nevencompetitie gezorgd. Zowel groot als klein gaven zich volledig om toch maar niet als laatste te eindigen. Enkele van de proeven waren: ballonnen stuk blazen, lepelkoers, flessen vullen en vier-op-een-rij. Er werd ook met een reuze katapult geschoten. Verder waren er nog een resem spelletjes die voor een hele namiddag plezier zorgden. Uiteindelijk werd Marnix Maene “Homo Universalis” (naar het gelijknamige VRT-programma) van deze namiddag.

De leden van de organiserend club, Rosse-Lei, hebben er een topdagje van gemaakt. Bij iedereen waren er positieve commentaren te horen. Bedankt voor de organisatie.

(CV op basis verslag Luc Driesen)

foto: “Taylor Plysier haalde de meeste punten en mocht de grote VlaS-beker meenemen naar huis.”

Hofstade, zaterdag 7 juli 2018. Veertig vertegenwoordigers van volkssportorganisaties uit negen Europese landen verzamelden in het Sportimonium. Onze Europese koepel ETSGA (European Traditional Sports and Games Association) organiseerde er haar 18de jaarlijkse Algemene Vergadering. Sportimonium en VlaS organiseerden reeds eerder deze AV in het jaar 2003 in Doornzele, samen met de krulbolbond. Als actieve leden zijn VlaS en Sportimonium telkens aanwezig op de jaarlijkse bijeenkomsten waaraan meestal ook een festival verbonden is. We constateerden telkens dat de diversiteit aan talen de communicatie erg bemoeilijkte. Vooral Frans en Spaans werden gebruikt. Er werd meestal beroep gedaan op een vrijwillig bestuurslid om de bijdragen te vertalen in en naar meerdere talen. Het gevolg van deze werkwijze waren ellenlange vergaderingen en gelegenheidstolken die volledig in de knoop geraakten met als resultaat: gebrekkige overbrenging van de boodschap. Vandaar dat we budget hebben uitgetrokken (meer dan 4.000 euro) voor professionele vertalingen tussen de drie talen Frans, Spaans en Engels. Ondanks dit budget vragen we aan Vlamingen, Kroaten, Portugezen, Hongaren, Roemenen en Italianen om naast hun moedertaal minstens één van deze drie talen te beheersen. Vele deelnemers benaderden ons desalniettemin met complimenten over de kwaliteit van de communicatie tijdens de Algemene Vergadering. Ook over het logement (hotel Holiday Inn Express te Mechelen) en de ontvangst toonden de buitenlandse deelnemers zich opgetogen.

foto: ‘Roemenië, Frankrijk en Italië: verbroederd onder de staande wip.’

Zondag 8 juli 2018 vierde LUK (Landelijke Unie der Kruisboogschutters) haar veertigjarig jubileum met een goed bijgewoonde academische zitting (90 personen) en een bezoek aan het sportmuseum in Hofstade. Veertig jaar geleden werd de Nationale Unie van Kruisboogschutters van België voorzien van twee regionale vleugels. De Landelijke Unie der Kruisboogschutters vzw vertegenwoordigt sindsdien de verenigingen gevestigd in Vlaanderen en in het Brussels hoofdstedelijk gewest.  Naast de belangrijke speeches van LUK-bestuurders en van parlementslid Luk van Biesen (Open VLD) mocht ook onze VlaS-coördinator de aanwezigen toespreken.

Ondervoorzitter Stefaan Vandooren nam van de gelegenheid gebruik om voorzitter Arnold Van Aperen te huldigen voor zijn veertig jaar volgehouden voorzitterschap.  Tevens kon hij drie mooie medailles overhandigen, waaraan een prachtig verhaal verbonden is (zie onderaan artikel).

Luk Van Biesen sprak mede namens minister Muyters over de plaats van de kruisboogsport binnen het Vlaamse sportlandschap. 

VlaS-coördinator Hein Comeyne lichtte toe wat volkssportverenigingen zijn en benadrukte de waarden die zij vertegenwoordigen. Hij projecteerde enkele staafdiagrammen met de evolutie van het aantal clubs en leden. Volgens Hein kunnen we de toekomst van de volkssportverenigingen met vertrouwen tegemoet zien en dit om volgende redenen:

-          Veel bolders en schutters zijn trots op hun sport en noemen deze de mooiste sport die er bestaat.

-          Er zijn veel hard werkende en deskundige volkssportvrijwilligers actief.

-          De jeugd toont weer meer interesse voor volkssporten.

 foto: ‘Het huidige LUK-bestuur in de volkssporttuin van het Sportimonium: voorzitter Arnold Van Aperen, ondervoorzitter Stefaan Vandooren, secretaris Paul Bauters, penningmeester Luc Vlaminckx en bestuurslid Adrien Woussen.’

In 2003 was Vlaanderen al een eerste maal Europees gastheer te Evergem. Tijdens de Europese Spelen van de Belgische Krulbolbond ontvingen we bestuurders van volkssportverenigingen uit het buitenland. Minister Paul Van Grembergen verwelkomde toen de afgevaardigden met een mooie speech. Dit jaar, op zaterdag 7 juli 2018, ontvangen Sportimonium en VlaS opnieuw volkssportpromotoren uit gans Europa. Onze Europese koepel ETSGA (European Traditional Sports and Games Association – www.jugaje.com ) houdt dan haar jaarlijkse Algemene Vergadering in Hofstade. Een vijftigtal deelnemers uit negen landen zullen aanwezig zijn. Spanje zal het best vertegenwoordigd zijn met 20 deelnemers, daarna Frankrijk met 10 deelnemers. De andere delegaties komen uit Portugal, Italië, Hongarije, Roemenië, Tsjechië en Kroatië. Voor Vlaanderen zijn er de afgevaardigden van Sportimonium en VlaS. Het secretariaat van ETSGA is vorig jaar verhuisd van Bretagne (Frankrijk) naar Spanje, dat verklaart wellicht hun grote opkomst. De voertalen zijn dan ook naast het Engels; Frans en Spaans, geen Nederlands. Ook Tafisa (The Association For International Sports for All) stuurt een waarnemer naar Hofstade.
’s Ochtends staat de officiële Algemene Vergadering van ETSGA op het programma, na de middag is er een bezoek aan het Sportimonium voorzien. Tegelijk zullen de Staande Wipschuttersbond (KNBBW), de Landelijke Unie der Kruisboogschutters en de Katapultschutters Bekegem aan de buitenlandse gasten tonen wat hun volkssport zoal omvat. VlaS zal er een animatie met hun Festivalwip verzorgen.
Interessant uittreksel (vertaald naar het Nederlands) uit de toespraak in 2003 van de toenmalige ETSGA-voorzitter Guy Jaouen: ‘Traditionele sporten dragen méér dan de moderne sporten het aspect regionale cultuur in zich. Daarnaast is het ook kenmerkend dat, zelfs al is de wil om te winnen bij elke traditionele sporter sterk aanwezig, het speelse element belangrijk blijft. Dit loopt parallel met het belang dat gehecht wordt aan de vriendschap.’

(HC)